Dikkat dikkat.

1 Mayıs 2013 Çarşamba. Devlet halka savaş açtı. Devlet yolları kapadı, köprüleri kaldırdı. Gaz bombasını kurşun niyetine kullanan polisler, bir genç kızın kafatasını kırdı. Yüzlerce insan yaralandı. Arabalar, sokaklar biber gazları ve gaz bombalarıyla kaplandı. Taksim’de inşaat çukurlarına düşülmesin diye işçileri alana almayan devlet, halkın çukura düşmesindense kafataslarını kırmayı tercih etti. Siyasi otoriteler hiçbir şeyden korkmadı örgütlülerden korktukları kadar. Çünkü örgütlüler içlerinde kocaman bir güç barındırıyordu. O güç o kadar kocamandı ki; herkes tek yürek olabilse, hükümeti gök haritasından silebilecek kararlılığa sahipti. İçlerinde fabrika çalışanlarını, sanatçıları, tiyatrocuları, feministleri, lgbt üyelerini, hizmet sektörü emekçilerini barındıran bu güçten ölesiye korktular. Tayyip’in kuklası olan antihümanist polisler, insanları öksürükten gebertene kadar biber gazı sıkmayı tercih etti. Ben eminim ki kurban bayramı alanlarda kutlanan, eylem içerikli bir bayram olsa; sevgili devlet ağzını açmayacağı gibi, bedava otobüs-vapur seferleri düzenlerdi.

Bugün insanların sadece bedenleri değil, yürekleri de yaralandı. Bugün tarihe geçti. Kendi adıma şunu söyleyebilirim ki, yıllardır yapılan zulümlerin bir şekilde intikamını almadan ölmeyeceğim. Hiçbirinizden korkmuyorum.

Unutanlar için hatırlatma:

‘bu maskenin altında etten daha fazlası var.
bu maskenin altında bir fikir var..
ve fikirler kurşun geçirmez.

bize fikirleri hatırlayın dendi, adamı değil.
çünkü bir adam başarısız olabilir,
yakalanabilir, öldürülebilir ve unutulabilir.
ama 400 yıl sonra...
bir fikir hâlâ dünyayı değiştirebilir.
fikirlerin gücüne bizzat şahit oldum.
fikirler adına öldürülen ve
fikirleri savunurken ölen insanları gördüm.
yalnız;
bir fikri öpemez,
ona dokunamaz
veya onu tutamazsınız.
fikirler kan ağlamaz.
acıyı hissetmezler.
sevmezler. 

kimse geçmişinden kaçamaz.
kimse hüküm'den kaçamaz.
toplumlar, kendi devletlerinden korkmamalı.
devletler, kendi toplumlarından korkmalı. 
bina nasıl bir sembolse, onu yıkma eylemi de bir semboldür.
sembollere anlam kazandıran insanlardır.
tek başlarına semboller anlamsızdır ama yeteri kadar insanla...
bir binayı havaya uçurmak dünyayı değiştirebilir.
şiddet iyi amaçlar için kullanılabilir.
bu maskenin altında bir yüz var...
ancak benim değil.
ne altındaki kaslardan daha 'ben'dir o yüz...
ne de altındaki kemiklerden.
bu maskenin altında
etten daha fazlası var.
bu maskenin altında
bir fikir var!’ 

dinlemeden ölme.