Çok acı bir gerçekle yüzleştirmeye geldim seni. O kadar acı
ki, ciğerin yanabilir. Baştan uyarayım ona göre oku ya da okuma.
Şimdiye kadar sevdiğin, öptüğün, güldüğün hiçbir insan senin
için doğru insan değildi. Hiçbir eski sevgilin hayatının aşkı olmaya
yaklaşamadı. Deli gibi sevdiklerin ama seni sevmeyenler de yanlıştı, seni deli
gibi seven ama senin sevemediklerin de. Hepsi o kadar yanlıştı ki, seni
kendinden bile uzaklaştırdı. Olmadı. Onlarla bir daha olamazdı da.
Doğru insan diye bir şey mümkünse bunu saç diplerinde
hissedersin. Eğer şu an o insanın göğsüne yatamıyorsan, elini de tutamıyorsan;
sen doğru insanı hiç bulmadın. Çünkü şu anda yalnızsın. Yanında biri yok.
Sen okyanuslar ortasındaki bir buzdağısın. Senin görünmeyen
çok güzel yönlerin olabilir, pek çok gemiyi batırabilirsin ama yanında başka
bir buzdağı olmadığı sürece, sen sadece tek başına bir buzdağısındır.
Bugün mezuniyet fotoğrafları çektirirken bir kez daha fark
ettim. Benim yanımda bir buzdağı yoktu. Çok tatlı arkadaşlarım vardı, canımdan
çok sevdiğim bir ailem vardı. Kendinden önce beni düşünen biri yoktu.
O çok tatlı arkadaşlarımdan ikisinin, yanlarında gözlerini
parlatan ‘hayat parçaları’ vardı. Benim hayat parçam neredeydi? Erkek ya da
kadın. Neredesin?
Yani tamam gelmeyedebilirsin ama umut verme bari.
Neyse diğer konuya geçecek olursam, ARKADAŞLAR MEZUN
OLUYORUM ÇOH HEYECANLI DEĞİL Mİ SİZCE DE YENİ BİR HAYAT YENİ ARKADAŞLAR BİR İŞ
BİR EV BİR SEN TEZER BİR BEN BİR DE BEBEK.
Şu an anlamış bulundun ki ben ciddiyetini en fazla 6
paragraf koruyabilen biriyim. Belki de sorun bu.
Ayrıca son 2 yıldır her yaz taşınıyorum. Hava 165 derece ve
ben koli yapıyorum, oda topluyorum, nakliyatçı amcalarla muhatap oluyorum.
MANYAĞIM ÇÜNKÜ. Değişiklikten ve sıcaktan hoşlanmayan bir ejderhayım. Her an
alev püskürtmeye müsait bünyemle, bir iş, bir aşk, bir hayat arayışım var.
Ve en az rüyalarım kadar fantastik bir adamla dünyayı
gezeceğim.
