‘Her şeyi kaplayabilecek denli ruhluca…’

Çok acı bir gerçekle yüzleştirmeye geldim seni. O kadar acı ki, ciğerin yanabilir. Baştan uyarayım ona göre oku ya da okuma.

Şimdiye kadar sevdiğin, öptüğün, güldüğün hiçbir insan senin için doğru insan değildi. Hiçbir eski sevgilin hayatının aşkı olmaya yaklaşamadı. Deli gibi sevdiklerin ama seni sevmeyenler de yanlıştı, seni deli gibi seven ama senin sevemediklerin de. Hepsi o kadar yanlıştı ki, seni kendinden bile uzaklaştırdı. Olmadı. Onlarla bir daha olamazdı da.

Doğru insan diye bir şey mümkünse bunu saç diplerinde hissedersin. Eğer şu an o insanın göğsüne yatamıyorsan, elini de tutamıyorsan; sen doğru insanı hiç bulmadın. Çünkü şu anda yalnızsın. Yanında biri yok.

Sen okyanuslar ortasındaki bir buzdağısın. Senin görünmeyen çok güzel yönlerin olabilir, pek çok gemiyi batırabilirsin ama yanında başka bir buzdağı olmadığı sürece, sen sadece tek başına bir buzdağısındır.

Bugün mezuniyet fotoğrafları çektirirken bir kez daha fark ettim. Benim yanımda bir buzdağı yoktu. Çok tatlı arkadaşlarım vardı, canımdan çok sevdiğim bir ailem vardı. Kendinden önce beni düşünen biri yoktu.

O çok tatlı arkadaşlarımdan ikisinin, yanlarında gözlerini parlatan ‘hayat parçaları’ vardı. Benim hayat parçam neredeydi? Erkek ya da kadın. Neredesin?

Yani tamam gelmeyedebilirsin ama umut verme bari.

Neyse diğer konuya geçecek olursam, ARKADAŞLAR MEZUN OLUYORUM ÇOH HEYECANLI DEĞİL Mİ SİZCE DE YENİ BİR HAYAT YENİ ARKADAŞLAR BİR İŞ BİR EV BİR SEN TEZER BİR BEN BİR DE BEBEK.

Şu an anlamış bulundun ki ben ciddiyetini en fazla 6 paragraf koruyabilen biriyim. Belki de sorun bu.

Ayrıca son 2 yıldır her yaz taşınıyorum. Hava 165 derece ve ben koli yapıyorum, oda topluyorum, nakliyatçı amcalarla muhatap oluyorum. MANYAĞIM ÇÜNKÜ. Değişiklikten ve sıcaktan hoşlanmayan bir ejderhayım. Her an alev püskürtmeye müsait bünyemle, bir iş, bir aşk, bir hayat arayışım var.

Ve en az rüyalarım kadar fantastik bir adamla dünyayı gezeceğim. 

dinlemeden ölme.