9 ayda bir bebek dünyaya gelebilir ve yetişkin bir Hazal iş
dünyasının ne denli boktan bir şey olduğunu anlayabilir.
9 ayda genç yaşta yaşam enerjini yitirebilirsin. Bir ege
kasabasına yerleşip bahçede domates yetiştirmek oldukça cazip gelebilir. Oysa emekliliğine
daha 42 yıl vardır...
Konu dönüp dolaşıp sisteme geliyor, sistem dönüp dolaşıp
bize giriyor arkadaşlar.
Bir Pazar akşamı sıcak bir fincan çay eşliğinde, yarın işe
değil de doktora gidecek olmama sevinebiliyorum. Yaz sıcağında çay
içebiliyorum. Bütün bunlar yüzünden de çoğunlukla kendime acıyorum.
Kendi yazılarımdan korktuğum için yazı yazmakla da yüzleşemiyorum.
Kuracağım cümlelerden korkuyorum. Kendime itiraf edemeyeceğim şeyleri parmak
uçlarım haykıracak ve ben üzüleceğim sanki. Darmadağın olacağım. Yeterince dağınık
değilmişim gibi.
Doğru düzgün blog bile yazamazken oturup kitap yazma
hayalleri kuruyorum. Ve kitaplarımla insanları toplu intihara sürüklemekten
korkuyorum. İstenmeyen farkındalıklara sahip olma ve bu farkındalıkları
insanlara fark ettirme gibi sinir bozucu bir huyum var. Gıcığım ve
etrafımdakileri gıcık edebiliyorum. Yıllardır BAYAN DEĞİL KADIN! dedirtme
çabalarımın kitaba dönüştüğünü düşünsene.
Muhtemelen 3. sayfadan sonra erkek güruhunun bir kısmı
kitabımı bir köşeye fırlatacaktır. Bazı kadınlar aslında nasıl bir hayat
yaşadıkları gerçeğiyle yüzleşecektir. Ve tüm normal insanlar gibi bundan
hoşlanmayacaklardır. Çünkü biz insanlar gerçekleri duymaktan hoşlanmıyoruz.
İş hayatının ne kadar boktan olduğu gerçeğini ancak 9 ay sonra
kabullenebildim. Ve insan olduğumuz için, devlet sınırlarımız ve mülkiyet
kavramımız olduğu için ve giysiler giymek zorunda olduğumuz için.. ve her gün
simit dışında da bir şeyler yemek adına, var olma inancıyla çalışmak
gerekiyor. Bu o kadar saçma geliyor ki, kelimelere dökemiyorum. Anlamsızlığı
sana aktaramıyorum, bir ömür boyunca verdiğin emeğin ne gibi bir karşılığı
olabilir? Bir apartman dairesi mi? Bir araba? Evlilik?
İş yerinde yaşadığım hiçbir saniyenin geri alınamayacağı,
bir daha asla bu kadar genç olamayacağım, bir daha asla 23 yaşıma geri
dönemeyeceğim gerçeğiyle, her gün yataktan kalkıp işime gidiyorum.
Ben buhranlanmayayım da kimler buhranlansın?
kulübe hoşgeldin biz de seni bekliyorduk
YanıtlaSil